De GP van Canada is van 1978 tot 2019 vrijwel onafgebroken verreden, met uitzondering van de edities van 1987 en 2009 toen deze kortstondig werd vervangen door de GP van Abu Dhabi. De Canadese GP vond in 2020 en 2021 niet plaats vanwege de coronacrisis, maar keerde in 2022 terug op de kalender van de Formule 1.
Kenmerken van Canadese circuit
Met zijn 4,361 kilometer lengte is het Circuit Gilles Villeneuve een van de kortere circuits op de kalender. In de loop der jaren is het geëvolueerd tot een powercircuit, waarbij de snelheid op het rechte stuk het belangrijkste is voor de afstelling van de auto. Na de eerste en tweede bocht bestaat het circuit uit drie chicanes, afgewisseld met korte rechte stukken.
Het heeft sinds zijn oplevering geen drastische wijzigingen ondergaan. In 1994 werd de chicane aan de bochten acht en negen toegevoegd, om zo de snelheden te verminderen. De pitstraat werd verplaatst van de haarspeldbocht naar zijn huidige locatie.
Wall of Champions
Het Circuit Gilles Villeneuve is onder meer bekend om zijn Wall of Champions: de buitenmuur aan het einde van de laatste chicane. De muur heeft zijn reputatie en naam te danken aan de Canadese GP van 1999, toen Damon Hill, Michael Schumacher en Jacques Villeneuve er binnen twintig ronden crashten. Jenson Button kwam later met deze muur in aanraking in 2005 (zij het voor hij het kampioenschap won) en Sebastian Vettel zette de traditie voort door in 2011 tijdens de vrijdagtraining de muur te raken.
Iconische races in Canada
Montreal heeft sinds de eerste race enkele van de meest iconische GP’s uit de geschiedenis voortgebracht, met vele memorabele momenten. In 1991 stopte Mansell in de laatste ronde terwijl hij naar het publiek zwaaide, waarschijnlijk omdat zijn toerenteller te laag stond. In 1995 behaalde Jean Alesi op zijn 31ste verjaardag de eerste en enige overwinning uit zijn carrière door te profiteren van de tegenslag van Michael Schumacher.
Twaalf jaar later pakte Lewis Hamilton zowel de eerste pole als de eerste overwinning uit zijn illustere carrière, door zijn teamgenoot en tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso te verslaan. Misschien wel de mooiste race ooit was de Canadese GP van 2011. Het vier uur durende saga begon onder de safety car, waarna het niet lang duurde voordat een botsing tussen Button en Hamilton deze opnieuw naar buiten bracht. Stortregen overspoelde al snel het circuit, wat een rode vlag veroorzaakte.
Bij de herstart kreeg Button een ‘stop and go penalty’ voor een gele vlag-overtreding. Een aanrijding met Alonso volgde, evenals een lekke band die hem naar de achterkant van het veld stuurde. Tegen alle verwachtingen in vocht Button zich een weg door het veld. Het leek erop dat Vettel comfortabel naar de overwinning reed, maar in de laatste ronde zat Button vlak achter zijn rivaal. Een fout in de slotronde zorgde ervoor dat Button de leiding nam. Zo raasde hij naar een van de meest onwaarschijnlijke overwinningen aller tijden.
Max Verstappen in Montreal
De GP van Canada is in het verleden niet een van de sterkste evenementen van Max Verstappen gebleken. In 2015 eindigde hij als vijftiende, waarbij hij in de race werd gehinderd door een gridstraf vanwege een nieuwe motor na zijn botsing met Romain Grosjean in Monaco. Een jaar later eindigde hij als vierde, voor zijn teamgenoot Daniel Ricciardo en de Mercedes van Nico Rosberg.
In de editie van 2017 moest Verstappen opgeven vanwege een verlies aan elektrisch vermogen. Het gebeurde na een sterke start die hem van de vijfde naar de tweede plaats bracht. In de GP van Canada van 2018 eindigde hij op een goede derde plaats, met de snelste raceronde als resultaat. Het seizoen erop kwam hij als vijfde over de finish.
Het evenement vond vervolgens twee jaar niet plaats, waarna het in 2022 weer terugkeerde in het programma. Verstappen zat dat jaar in een uitstekende periode en overtuigde eveneens in Canada. Na een zeer sterke kwalificatie, waarin hij Ferrari achter zich hield en pole position behaalde, bleef hij de concurrentie ook in de race voor. Hij pakte daarmee een belangrijke zege op weg naar zijn tweede wereldtitel.
