Waarom Ferrari en Leclerc hoog spel spelen met hun nieuw contract | Analyse

Veel keuze was er voor Ferrari eigenlijk niet: de ongetwijfeld droomkandidaat Max Verstappen ligt nog tot medio 2028 vast bij Red Bull Racing, terwijl Lando Norris (eind 2025) en Oscar Piastri (eind 2026) hun toekomst hebben verbonden aan McLaren. Zowel Ferrari als Leclerc konden eigenlijk niets anders dan hun sinds 2019 lopende samenwerking te verlengen, deels bij gebrek aan andere opties.

Leclerc weet zijn potentie (nog) niet te benutten

Met Leclerc houdt de Scuderia een coureur binnenboord, die bewezen heeft Grands Prix te kunnen winnen. Kritiekpunt: dat zijn er slechts vijf, veel te weinig gezien zijn potentie - al is hij geen Verstappen. Leclerc is over één ronde in de kwalificatie vaak pijlsnel, uiteraard deels geholpen door de auto die hij tot zijn beschikking heeft. Zijn 23 pole positions zijn daarvan het bewijs. Toch gedurende de race wil Leclerc nog wel eens niet thuis geven, zelfs al waren Verstappen en Red Bull superieur aan Ferrari afgelopen jaar. Maar zes podiumplekken in ‘24 waren simpelweg te weinig.

Aan Leclerc kleeft nog steeds - hoewel inmiddels startend aan zijn zevende seizoen in de Formule 1- dat hij makkelijk een foutje maakt, soms net iets te veel over de limiet gaat. Dan staat Leclerc weer ergens in een muur, iets wat generatiegenoot Verstappen dus nooit meer overkomt. Qua volwassenheid en rust in zijn rijden ligt de Nederlander mijlenver voor op Leclerc. Wil Ferrari - zoals het team wél hoopt - op termijn meedoen om de wereldtitels, dan moet Leclerc op dit gebied eindelijk vooruitgang tonen.

Kan Ferrari Leclerc een snelle auto geven?

Ferrari neemt dus een risico. Het team legt zijn toekomst volledig in handen van de zelf opgeleide coureur, maar die moet nu wel gaan leveren. Na zes jaar op het allerhoogste niveau mag je je afvragen of dat Leclerc kan lukken. En als Leclerc Ferrari niet die wereldtitel schenkt, dan is er natuurlijk de mogelijkheid om hem de laan uit te sturen. Ongetwijfeld wordt dat een dure aangelegenheid, denkend aan de genoemde vijftig miljoen euro die Leclerc naar verluidt in zijn laatste contractjaar zou verdienen.

Op zijn beurt neemt ook Leclerc een risico. De Monegask heeft er nooit een geheim van gemaakt de Scuderia als zijn absolute droomteam te zien. Leclerc wil met Ferrari - en niemand anders - de wereldtitel in de Formule 1 veroveren. Maar er kan een moment komen dat hij beseft dat dit met Ferrari niet mogelijk is. In dat geval heeft hij zichzelf behoorlijk beperkt door een contract tot (waarschijnlijk) 2029 te ondertekenen.

Even zijn bijna blinde liefde voor Ferrari aan de kant schuivend, ook Leclerc heeft ongetwijfeld gedacht: ‘Waar moet ik dan heen?’ Een coureur van het kaliber Leclerc kan op zeker op de belangstelling van de nodige teams rekenen. Wellicht als opvolger van Fernando Alonso, met de momenteel ijzersterke Honda-powerunit straks achterin de Aston Martin? Of wat zou Mercedes doen, als Lewis Hamilton over twee jaar zijn racehandschoenen aan de wilgen hangt? Natuurlijk heeft Leclerc daar ook over nagedacht en kwam hij waarschijnlijk tot de conclusie dat ook daar de nodige onzekerheden zijn. En dus vond de 26-jarige het verstandiger om te blijven zitten waar hij zit, bij een team waarvan hij weet wat te verwachten.

Een win-win situatie voor beide partijen, lijkt het. Maar de toekomst gaat uitwijzen of dat ook echt zo is.