Deze Nederlander is de baas van Toyota Racing, maar bij weinigen bekend
Op het eerste oog is het een opmerkelijk verhaal: een vriendelijke Brabander die als HR manager - enigszins bij toeval - de autosportwereld inrolt en uitgroeit tot de Team Director van het uiterst succesvolle Toyota-fabrieksteam in het World Endurance Championship (WEC) en binnen Toyota Racing tot Managing Director. Hoewel Rob Leupen (60) nu mede leiding geeft aan één van de grootste autosportteams ter wereld, is hij in eigen land wellicht niet zo bekend. Tijd dus voor een uitgebreide kennismaking.
Het gesprek met GPblog is amper van start of Leupen vertelt: “Nee, ik werk hier niet vanwege de pers of de bekendheid. Ik zit bij Toyota Gazoo Racing (de motorsportdivisie van Toyota, red.), omdat het gewoon een mooi bedrijf is en ik een mooie job heb.” Met andere woorden; dat hij niet de celebrity is zoals Christian Horner of Toto Wolff - leidinggevenden in de Formule 1 - deert de in Helmond geboren Leupen totaal niet. In het endurance racen kan hij qua successen echter meer dan wedijveren met Horner en Wolff.
Met Toyota hét endurance team van de laatste decennia
Sinds 2012 won het team met Leupen aan het bewind al zesmaal de 24 uur van Le Mans, vijfmaal werden de coureurs van Toyota Gazoo wereldkampioen in de belangrijkste klasse van het WEC en zesmaal veroverden de Japanners met hun hoofdbasis in Keulen het kampioenschap bij de constructeurs. Bepaald niet gek voor iemand die geen enkele achtergrond in de racerij had, voordat hij bij Toyota startte. Zijn vroege loopbaan leidde Leupen namelijk langs een bedrijf in Aken, waarna hij als HR manager aan de slag ging bij EMI Music.
“Indertijd zocht Toyota Team Europe in Keulen een hoofd personeelszaken en kozen ze mij. Ja, je het was toeval dat ik in deze sport terecht kwam, maar om een beetje arrogant te zijn: Je moet natuurlijk wel bepaalde kwaliteiten hebben. Je moet je talen spreken, je moet weten wat je doet. Eigenlijk heb ik nooit in Nederland gewerkt; wel voor een bedrijf met filialen in Nederland. “Mijn vrouw is Duitse, een belangrijke reden waarom ik hier terecht ben gekomen. Dat je dan met Toyota mee mag doen in de Formule 1, met Le Mans. Als ze je dan willen houden, dan betekent dit dat je het wel goed hebt gedaan.”
Werken met Japanse collega's
Eenmaal bij Toyota heeft Leupen het bedrijf helpen ontwikkelen tot wat het nu is. Momenteel is hij ‘the man in charge’, lacht hij zelf. Samenwerken in het management doet Leupen bijvoorbeeld met Kamui Kobayashi, de voormalig F1-coureur die momenteel de racende teambaas van Toyota Gazoo is. Zoals er vanzelfsprekend meer Japanners werkzaam zijn binnen de organisatie, aangezien Toyota een Japanse fabrikant is.
“Het is een andere manier van werken”, legt Leupen uit over de wisselwerking tussen Europeanen en Japanners binnen Toyota. “De Nederlandse cultuur is een hele directe. De Engelse cultuur is ook vrij direct en duidelijk. De Japanse cultuur is soms wat omslachtiger. Ook na dertig jaar leer ik nog steeds hoe dingen soms moeten gebeuren. Het is belangrijk dat Japanse collega’s bij ons werken, omdat we ook de coördinatie met Japan moeten hebben aangezien onze powertrain daarvandaan komt. Dat is ook het interessante aan de functie. Je doet dit niet op de Nederlandse of Europese manier. Nee, je bent gewoon bezig om die culturen samen te brengen. Dat kost af en toe wat tijd, ja.”
Toyota bewust gevestigd in Duitsland
Dat Toyota al sinds 1979 in de Duitse stad zijn racedivisie heeft gevestigd, is volgens Leupen een bewuste keuze: “Ik denk dat op dit niveau in de autosport, je in Europa behoort te zitten. Hoeveel teams op dit niveau zitten in Japan? Nul. Ik denk dat je voor bepaalde zaken, bijvoorbeeld om een chassis te bouwen, dat je in Europa moet zitten. Dan zijn wij in Duitsland nog een beetje een buitenbeentje, want ze zitten of in Engeland of in Italië. Wat dat betreft heeft Toyota ons vrij sterk ondersteund. Het avontuur in de Formule 1 indertijd (waar na 2009 een einde aan kwam, red.), daar profiteren we tot op de dag van vandaag van. Als je in Duitsland zit, of je zou net over de grens in Nederland zitten, dan zit je heel internationaal.”
Het palmares van Toyota Gazoo bewijst dat de aanpak van Leupen en zijn team de juiste is. “Het team werkt goed met elkaar samen”, stelt Leupen daarom tevreden vast. “Ook bij ons wordt er geklaagd, hoor. Ook bij ons zijn er mensen die soms ontevreden zijn. Maar dan moet je zeggen: ‘Okay, je bent hier om met de andere mensen van Toyota om de beste job te leveren’. Ik denk dat dan iedereen in zijn eigen eer is aangetast. Je werkt met goede mensen samen. Als iemand een slechte dag heeft, moet je hem er niet direct uitwerken. We denken goed voor onze mensen te zorgen. We hebben een fysiotherapeut erbij, ze hebben een trainer voor fitness. Dus nogmaals, we proberen goed voor iedereen te zorgen. Al kan het natuurlijk altijd beter.”
Absolute topcoureus kiezen graag voor Toyota
En als de bolides en de mensen tot de beste behoren, dan trekt dat topcoureurs in het endurance racen aan. Zo kwam Nyck de Vries afgelopen winter naar het team toe, in de hoop met Toyota de wereldtitel in het WEC te pakken. “Dat is een visie die je hebt, dat hoort erbij”, vertelt Leupen over het gaan voor de absolute wereldtop als rijders.
“We willen de best mogelijke coureurs hebben én je ziet dat we vervolgens lang met ze samenwerken. Het is niet zo van: erin, eruit. Buemi is er bijvoorbeeld al sinds 2012 bij. Hij was toen nog jong, nu begint hij iets op leeftijd te komen. Dan merk je dat we gewoon een goed team zijn. Ja, we zijn misschien de benchmark. Je moet dan ook het materiaal hebben om te laten zien dat je de beste bent.”
Dertig jaar dus, zo lang werkt Leupen voor Toyota; iemand met een schat aan ervaring in de absolute top en zeer gewild door de concurrentie, nietwaar? Leupen lacht: “Nee, voor die mensen ben ik niet meer interessant. Andere teams hebben nooit gebeld. Misschien denken ze: ‘Die Rob zit er al zó lang, die wil niet weg’. Ik zit hier gewoon goed. Ik wil niet zeggen dat het ‘mijn team’ is, maar ik het is een deel van mij. Veel mensen ken ik goed. Ik ben nog steeds altijd in beweging, ik heb niet het gevoel dat ik stil sta. Er zijn genoeg uitdagingen, het blijft altijd spannend.”