Column: Het blijkt eens te meer dat genen geen garantie zijn voor succes

De verschillende voorbeelden

De Formule 1 is zeker geen gemakkelijke business. Er gaat bijzonder veel geld in de Formule 1 om en fabrieken zijn zo immens, dat je er zelfs als teambaas makkelijk in kan verdwalen. Met alle specialiteiten die nodig zijn binnen een F1-team is het als teambaas onmogelijk om alles te kunnen, maar je moet wel van alles op de hoogte zijn.

Toto Wolff is bij Mercedes het grote voorbeeld, maar ook hij is niet uniek. Het voorbeeld van een teambaas die er voor zorgt dat de juiste mensen op de juiste plek zitten, de juiste middelen tot hun beschikking krijgen en vervolgens het vertrouwen om hun specifieke talenten te benutten, is niet iets dat is uitgevonden door Wolff.

Zo kreeg Jean Todt het als baas, samen met Ross Brawn, ook al voor elkaar bij Ferrari en was ook Ron Dennis een duidelijk voorbeeld hoe een duidelijke structuur richting kan geven aan je bedrijf. Iedere manager heeft zijn eigen handelsmerk, maar uiteindelijk draait het om de juiste mensen op de juiste plek. Als zij de middelen of het vertrouwen niet krijgen of je ziet niet dat het niet de juiste mensen zijn, dan gaat het mis.

Frank snapte het spelletje

Ik heb al lang genoeg gesproken over de problemen van de ‘wijscultuur’ bij Renault, maar bij Williams gaat er eigenlijk nog wel meer mis. Frank Williams heeft een prachtig team op de been gebracht en wist samen met Patrick Head als technische man, altijd weer terug te keren naar de top. Het aanstellen van de juiste mensen was iets waar Williams echt goed in was.

Williams had namelijk gevoel bij zijn eigen team en wilde daar echt een succes van maken. Daarnaast was Frank een racer pur sang en wist hij als geen ander wat er allemaal nodig was om die wagen sneller te maken. Dat hij koos voor coureurs als Nigell Mansell, Nelson Piquet en Alain Prost was dan ook geen verrassing, zoals ook het aanstellen van Adrian Newey past binnen dit plaatje.

Frank is nog altijd betrokken bij zijn eigen team, maar de uitvoerende baas is dochter Claire. Frank heeft wat dat betreft weinig vertrouwen in andere mensen en alhoewel het racen Claire met de paplepel werd ingegoten, betekent dat niet per se dat je een goede leider bent. Genen zijn niet alles bepalend en dat toont Claire maar weer eens aan.

Zonder ervaring naar de macht

Claire had namelijk nog helemaal aan niks leiding gegeven voordat ze de teugels van het miljoenenbedrijf van Williams in handen kreeg. Enkele kleinere functies op het circuit van Silverstone en Williams tellen niet mee als ervaring. Het is dan net alsof je een afgestudeerde knul direct CEO van Phillips maakt. Het is te bizar voor woorden, maar het is wel de gang van zaken bij Williams. Jaren meekijken met papa is blijkbaar genoeg om een miljoenenbedrijf te mogen leiden.

Het vervolg spreekt voor zich. Net als bij Cyril Abiteboul is het maar goed dat deze twee teambazen niet in een andere sport actief zijn. In het voetbal waren ze als manager al na drie maanden ontslagen. Ik pleit niet altijd voor een ontslag, maar als je in 8 jaar tijd een roemrucht merk de afgrond in rijdt, dan gaat er toch iets mis.

Eigen verantwoordelijkheid

Wie controleert Claire? Is ze onschadelijk omdat ze een van de weinige vrouwen aan de top is of echt alleen omdat ze de dochter is van Frank? Natuurlijk heeft ze de juiste bedoelingen, maar als je wagen niet op tijd klaar is voor de start van het seizoen of je wagen is continu veel minder dan je zelf dacht, zit je er dan wel bovenop?

Om de vergelijking nog maar eens te trekken; denk je nou echt dat Toto Wolff of Jean Todt het hadden toegestaan als er ook maar een klein beetje het idee werd gewekt dat men te laat was of achter op schema liep? Dat heet wekelijks of in de laatste fase misschien wel dagelijks, de vinger aan de pols houden bij je belangrijkste mensen. Hoe gaat het, waar staan we, wat moet er nog gebeuren? Het zijn simpele vragen die een grote ramp als Barcelona 2019 kunnen voorkomen.

Natuurlijk wijst iedereen naar Paddy Lowe en ja, hij heeft zeker schuld. Het is zijn fout, maar dat je het als teambaas zo ver laat komen is ook onkunde. Je moet je mensen vertrouwen, maar jij bent eindverantwoordelijk en dat vergeet Claire. Zij lijkt het als een liefdadigheidsproject te zien om haar vader te helpen, maar het gaat om een miljoenenbedrijf.

De ondergang van Williams

Nu zijn alle waardevolle eigendommen in handen van andere mensen. De historische wagens, de fabriek, het land waar de fabriek op staat, alles is verhuurd. De bedragen lopen op in de miljoenen en die verdient Williams niet zomaar terug. Misschien werkt een tijdelijke investeerder, maar als de resultaten weer ondermaats zijn, kom je niet uit die put.

De enige optie is dus een verkoop, waardoor Claire hoogst persoonlijk verantwoordelijk is voor het failliet van Williams. Michael Latifi zal het wel overkopen, zodat we nog meer zoons van rijke mannen in de Formule 1 kunnen herbergen. Misschien mag Claire nog even aanblijven en staat de naam Williams nog even boven de deur, maar zal die net als Sauber, Brabham en Lotus spoedig verdwijnen uit de Formule 1.

Bedankt Claire……