Van Schumacher tot Alonso: Dit zijn de vijf grootste successen van Briatore

Als je aan de successen van Briatore denkt, dan denk je aan Renault en Fernando Alonso, Benetton en Michael Schumacher. Dit waren ongetwijfeld twee van de hoogtepunten in de carrière van de 71-jarige Italiaan, maar het waren zeker niet de enige. We maakten een overzicht van vijf belangrijke successen uit de Formule 1-carrière van Briatore.

Benetton

Briatore maakte zijn entree in de Formule 1 bij Benetton, waar hij werd aangesteld als commercieel directeur van het team. Hij had geen eerdere ervaring in de autosport en verklaarde zelfs nooit veel interesse te hebben gehad in de Formule 1. Voor Benetton bleek dat de sleutel tot succes: Briatore leidde het team zoals elk ander bedrijf. Emotie speelde geen rol, want de passie was er niet.

Met die puur zakelijke houding ontsloeg hij direct het voltallige management van het team en rekruteerde hij onder meer voormalig McLaren- en Ferrari-ontwerper John Barnard. Toen Barnard vertrok verving Briatore hem door Tom Walkinshaw. Die aanpak zorgde voor een ommezwaai bij Benetton, dat binnen een paar jaar transformeerde in een competitief team.

Michael Schumacher

Het ene succes leidde tot het andere. Briatore had van Benetton een competitief team gemaakt, maar was nog op zoek naar de juiste coureur om het plaatje compleet te maken. Toen was daar het debuut van Michael Schumacher in de Grand Prix van België in 1991. Het talent van Schumacher bleef niet onopgemerkt: ondanks het feit dat hij zijn debuutrace al na enkele honderden meters moest staken, had Briatore zijn zinnen gezet op het inlijven van de jonge Duitser. Schumacher werd direct na zijn debuutrace weggekaapt bij Jordan en stapte over naar Benetton, waar hij in 1994 en 1995 zijn eerste wereldtitels binnenhaalde.

Supertec

Na het vertrek van Schumacher naar Ferrari vielen de resultaten van Benetton terug. In 1998 sloeg Briatore een andere weg in: namens het nieuwe bedrijf Supertec verkocht hij klantenmotoren van Renault aan Formule 1-teams, waaronder Benetton en Williams. Daarmee creëerde hij de kans voor een terugkeer naar de sport. In 2000 kondigde Renault de overname van het team van Benetton aan, waarna Briatore werd aangesteld als teambaas.

Fernando Alonso

Ongetwijfeld één van de grootste successen van Briatore kwam in de vorm van Fernando Alonso. Toen Alonso 18 jaar was werd de Italiaan zijn manager en verzekerde hem van een Formule 1-zitje bij Minardi, waar de jonge Spanjaard in 2001 zijn debuut maakte. Een jaar later werd hij gepromoveerd tot testcoureur bij Renault. In 2003 liet Briatore zich van zijn meedogenloze kant zien: hij stuurde Jenson Button de laan uit en verving hem door Alonso. De beslissing zorgde voor veel verontwaardiging, maar Briatore reageerde daar slechts op met ‘zeg me dat ik ongelijk heb’. Dat hij niet fout zat bleek in de daaropvolgende jaren: Alonso werd wereldkampioen in 2005 en 2006.

Mark Webber

Briatore had de reputatie van een goede talentenscout, met name dankzij het aantrekken van Schumacher en Alonso. Maar ook Mark Webber heeft zijn Formule 1-debuut aan Briatore te danken. De Italiaan stelde hem in 2001 aan als testcoureur bij Renault en financierde het Formule 3000-seizoen van de Australiër. Het jaar daarop verplaatste hij Webber naar Minardi, die daar een succesvolle Formule 1-carrière aftrapte.