Het team van
Sauber had een strak plan bedacht voor de Grand Prix van Mexico.
Charles Leclerc zou slechts één keer van banden wisselen en teamgenoot
Marcus Ericsson kreeg de taak om alle directe concurrentie op te houden. Ondanks het hebben van een menselijke buffer, moet Charles één taak uitermate zorgvuldig uitvoeren: het beheren van zijn banden.
Sauber sloeg in dat opzicht behoorlijk door, want afgezien van de eerste paar ronden op de zachte compound, kreeg de Monegask elke ronde te horen dat hij op zijn rubber moest passen. Dik vijftig rondjes lang klonk het telkens weer “Charles, watch the tyres”, waardoor zelfs Leclerc er tegen het einde van de race genoeg van had. “Is er soms iets met de auto aan de hand ofzo”, klonk een geïrriteerde Monegask over de boordradio.
Vanwege het zitten op een één-stopstrategie, kreeg Leclerc een vaste rondetijd waar hij zo dicht mogelijk bij moest zitten. Een 1:25.5 was volgens Sauber de tijd die Leclerc zou moeten rijden om Stoffel Vandoorne voor te blijven en toch zijn banden tot het einde van de race zou kunnen gebruiken.
Het enige minpunt van deze strategie was dat Sauber gen rekening had gehouden met de gretigheid van de Monegask. “Kan ik niet even wat harder om voorbij Hulkenberg te komen”, klonk het meerdere malen vanuit de cockpit van Leclerc. “Vergeet Hulkenberg, ons doel is voor Vandoorne blijven. Ga maar wat langzamer, we moeten deze banden rekken”, was het antwoord.