De beste race van Stirling Moss: "Ik kon het niet geloven"
Wikimedia Commons
Algemeen
In 1961 was Stirling Moss één van de meest ervaren en gelauwerde Grand Prix-coureurs op de Formule 1-grid. Toch werd hij niet als één van de favorieten gezien. Hij reed namelijk voor het Walker Racing Team dat met een oude Lotus aan het wereldkampioenschap deelnam. Toch ging hij het gevecht aan met Ferrari en dat had volgens Moss naar eigen zeggen zijn mooiste overwinning tot gevolg.
De Grand Prix van Monaco was dat seizoen de eerste race op de kalender en op het krappe stratencircuit en door de nogal wispelturige regelementen uit die tijd, werden de voorste startplaatsen verdeeld onder de fabrieksteams en coureurs die de Grand Prix van Monaco in het verleden al een keer gewonnen hadden.
David tegen Goliath
Moss, die de race al in 1956 en 1960 gewonnen had, mocht daardoor van pole position beginnen. Toch gaven niet veel mensen, inclusief hijzelf, hem een grote kans tegen het machtige Ferrari. Maar de Brit racete nou eenmaal graag voor teams uit eigen land. Het Italiaanse team stond met drie auto’s achter hem klaar om te aanval in te zetten.
De Ferrari’s kwamen echter wat in het gedrang bij de start en Moss kon een voorsprong van 10 seconden opbouwen in het eerste kwart van de race. Toen de Ferrari’s eenmaal de langzamere deelnemers voorbij waren, zetten ze vol de jacht in op de oude Lotus van Moss.
Unieke beelden in Monaco
“In mijn geheugen was de Grand Prix van Monte Carlo 1961 mijn beste race”, zou hij jaren later tegen de BBC zeggen. “Ik reed zo’n 90 procent van alle ronden absoluut vol gas. Ik was er zeker van dat de Ferrari’s gewoon zaten af te wachten tot de laatste ronden van de race om me in te halen. Ik kon niet geloven dat dat niet gebeurde.”
De beelden van deze heroïsche zege werden bovendien beroemd omdat ergens gedurende de race één van de zijpanelen van de auto was gevallen. Hierdoor kon iedereen vrijwel het volledige lichaam van Moss in de cockpit aan het werk zien.
Ferrari bleek uiteindelijk toch te sterk
Uiteindelijk zouden de Ferrari’s op de snellere circuits dat jaar (zoals hierboven op Zandvoort) toch te snel blijken. Moss wist de Grand Prix van Duitsland op de levensgevaarlijke Nürburgring nog te winnen, maar de wereldtitel ging uiteindelijk naar Phil Hill in de Ferrari. Moss werd derde achter Wolfgang von Trips, die voor het einde van het seizoen overleed.
Ook Moss zou het noodlot niet veel langer tarten, bij een crash op Goodwood voorafgaand aan het F1-seizoen raakte hij zwaargewond. Hij lag een maand in coma en de rechterzijde van zijn lichaam was zes maanden lang verlamd. Moss zou daarna tot op hoge leeftijd door racen, maar nooit meer in de Formule 1.