De Vries vecht altijd om te overleven als coureur: 'Zekerheid bestaat niet'
Exclusief
Daar stond hij, op de hoogste trede van het podium. Eindelijk weer eens, na twee jaar droogte. Nyck de Vries was met zijn team Totoya de beste in de 6 uur van Imola en de overwinnaarstrofee mocht dus in de lucht worden gehouden. De enorme grijns op zijn gezicht sprak boekdelen. Nooit had de Nederlander na een mislukt avontuur in de Formule 1 opgegeven. En hier, op dit Italiaanse circuit, was er de beloning van al dat harde werken, van het sterker worden na zware tegenslag.
Een aantal weken na zijn eerste zege ooit met een hypercar in het World Endurance Championship komt de glimlach terug op zijn gezicht, als De Vries terugdenkt aan die mooie middag in Imola. “Het was geweldig. Het was ongelofelijk, eigenlijk”, zegt hij tijdens een exclusief gesprek met GPblog. “Ik denk dat de voldoening nog groter was, omdat we het niet echt hadden verwacht. We hadden niet het gevoel dat we in een positie waren om voor de overwinning te vechten. We vochten voor een podium, maar winnen zat niet in de pijplijn. Maar het was zó verdiend. Het team heeft het geweldig gedaan.”
De Vries nam revanche
Het is typisch Nyck de Vries: hij heeft het direct over ‘het team’. Terwijl iedereen die zijn carrière de laatste jaren heeft gevolgd, er begrip voor zou hebben als hij de zege zou zien als de ultieme revanche. Op Red Bull - dat hem plotsklaps halverwege het F1-seizoen in ‘23 aan de kant schoof. Of op al die criticasters, die twijfelden aan zijn kwaliteiten. Of wellicht, revanche op zichzelf. Specifiek gevraagd wat de overwinning voor hemzelf betekende, bekent de Nederlander: “Ja, het was een opluchting. Het is prettig om weer terug te zijn. Ja, ik heb dat gevoeld.”
Na zijn gedwongen afscheid van de Formule 1 koos De Vries - doelbewust - een poos voor de anonimiteit. Geen interviews, even weg van de internationale circuits. Het heeft hem zichtbaar goed gedaan. “Elk mens heeft continu allerlei ervaringen. En ik denk dat we leren van alles wat we meemaken: We maken fouten, we doen het beter. Als individu groeien we allemaal. Ik denk dat alles wat ik in mijn racecarrière heb gedaan, ervoor heeft gezorgd dat ik ben geworden wie ik nu ben. Dat proces zal blijven doorgaan tot de dag dat ik stop met racen. Over een lange tijd.”
De Vries ziet elke dag druk in de autosport
Het is voor te stellen dat De Vries op één gebied de laatste jaren veel heeft geleerd: met druk omgaan. In de Formule 1 is er constante druk; elke dag, tijdens elke sessie. “Ik weet het niet”, zegt De Vries echter. “Ik zou niet noodzakelijkerwijs zeggen dat dit het geval is. Ik denk dat er druk in elke omgeving is; van verschillende niveaus en vanuit verschillende hoeken. In de sport en ook de autosport wordt van ons verwacht dat we leveren. Qua resultaten is het soms nogal zwart-wit, want vaak wordt er alleen gekeken naar de uitslag aan het einde van het weekeinde.”
“Dus druk is er altijd en je moet altijd leveren. Als coureur vecht je eigenlijk voortdurend om te overleven. Er bestaat geen zekerheid. Je bent zo goed als je laatste race. Maar Imola is nu voorbij. We zijn in Spa en moeten het nu opnieuw doen.”
Schitteren in WEC en Formule E
In WEC is De Vries met Toyota succesvol, met zijn Formule E-team Mahindra zit de Nederlander in een opbouwfase. Twee van de belangrijkste disciplines in de autosport, maar het is geen Formule 1 - waarvoor elke Grand Prix tientallen miljoenen mensen aan de buis zitten geluisterd. De Vries bestrijdt dat ten stelligste dat de klassen waarin hij nu uitkomt minder zijn dan F1. “Het is een andere vorm van racen, dat klopt. En Formule 1 is de koningsklasse van onze sport. Het zorgt absoluut voor de meeste berichtgeving in de media en aandacht. Maar in zowel WEC als Formule E is het competitieniveau ook erg hoog.”
“Bij Toyota, met hun track record in WEC en hun historie, worden we verwacht om te strijden om de topposities. Daarom zijn we hier. Maar in de Formule E (bij het bescheiden Mahindra, red.), kunnen mensen het wellicht verwachten [dat we bovenin meedoen]. Ik denk dat het niet realistisch is, gezien het pakket en de situatie waarin we zitten", aldus De Vries.
Met de hypercar van Toyota is de eerste zege van het seizoen in twee jaar tijd dus binnen en ook in Spa strijdt De Vries komend weekeinde om het allerhoogste. Weer is er een glimlach: “Ja, ik voel me hier geweldig. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn persoonlijke integratieproces al in 2020 is gestart. Want sinds ‘20 ben ik onderdeel van het team, als testrijder. Het team heeft me enorm ondersteund toen ik naar de Formule 1 ging voor een korte periode. We zijn altijd in contact gebleven, altijd op goede voet. Toen de dingen niet zo lekker liepen, lag het voor de hand om weer met elkaar in zee te gaan en hier te racen.”