Techniek

Technische analyse van de updates die Ferrari meeneemt in Imola

Dit zijn de updates die Ferrari mee heeft voor de Grand Prix in Imola

13 mei om 17:30

Met bijna een volle week voor de Grand Prix van Emilia Romagna besloot Ferrari gebruik te maken van de tweede (en laatste) 200 km filmdag van het seizoen. De vernieuwde SF-24 liet veel innovatieve veranderingen zien, die Ferrari meer performance zou moeten opleveren in de strijd met McLaren en Red Bull voor de rest van het seizoen. Een technische analyse van de SF-24 EVO.

Frederic Vasseur temperde de verwachtingen rondom de nieuwe updates: "We hoeven niet te verwachten dat het een gamechanger zal zijn, maar het veld zicht zo dicht bij elkaar, dat dit (pakket) performance kan opleveren." Ondanks zijn woorden die kalmte prediken, heeft Ferrari sinds het begin van het seizoen een enorme klus geklaard om dit pakket op Imola af te leveren. Gezien wat McLaren de vorige keer in Miami voor elkaar kreeg, verwacht ook Ferrari een flinke stap voorwaarts.

Het doel is om de hoeveelheid efficiënte downforce te vergroten die wordt gegenereerd door de Venturi-kanalen, zodat dunnere achtervleugels kunnen worden gebruikt op de meeste circuits. Bovendien wil het team het gedrag van de auto uit de langzame bochten en de tractie verbeteren, wat al sinds het begin van het seizoen een van de achilleshielen van Ferrari is.

Wat is er nieuw aan de wagen van Ferrari?

De bijgewerkte versie van de SF-24 liet een aantal veranderingen zien op alle cruciale gebieden van de auto: koelinlaat, sidepod, vloer, motorkap en een kleine update van de achtervleugel.

De koelinlaat is volledig opnieuw ontworpen ten opzichte van de vorige versie, met een oplossing die een aantal concepten van Red Bull en Alpine combineert. Zoals op de tekening hieronder te zien is, heeft de koelinlaat nu de vorm van een "haaienbek", omdat de bovenste bak is verlengd en verder naar voren is geplaatst. Bovendien is de onderste lip nu naar achteren verplaatst en is het buitenste gedeelte licht gekanteld om de lucht naar de zijwand van de sidepod zelf te leiden. De eigenlijke koelinlaat heeft nu een veel groter luchtinlaatoppervlak: de horizontale en verticale inlaat (die voorheen bestemd waren voor de S-Duct) zijn gecombineerd tot één omgekeerde "L" inlaat, zoals geel aangegeven in de tekening hieronder.

Deze oplossing heeft twee belangrijke doelen: enerzijds neemt de luchtstroom die bestemd is voor de motor iets toe, waardoor alle interne componenten beter worden gekoeld. Aan de andere kant maakt deze oplossing het mogelijk om de ondersnijding van de sidepod te maximaliseren, waardoor de luchtstroom onder de koelinlaat toeneemt. In nauw verband hiermee is het onderste deel van de sidepod zelf verder uitgehold om de luchtstroom te vergroten, die het luchtkanaal boven de vloer voedt om meer downforce te genereren aan de achterkant van de auto (witte pijl).

De verandering in het ontwerp van de bovenste bak heeft ook een kleine verandering in de spiegelsteun bepaald (blauwe pijl), die nu een langere verticale steun heeft die de lucht naar de waterglijbaan in de sidepod leidt.

Duidelijke veranderingen waren te zien in het vloerrandgebied, maar de afstand tot de auto maakte het onmogelijk om de veranderingen aan de vloerranden te zien. De vloerrand is nu een apart element van de eigenlijke bodem (voorheen zaten ze vast in het eindgedeelte). De wervelgeneratoren onder de oplopende rand zijn opnieuw ontworpen en hebben nu een spitsere vorm in hun eindgedeelte. Tegelijkertijd is het lange "mes" nu verbonden met de vloer in het eindgedeelte van de opstaande rand met een metalen steun (rode pijlen).

Dit andere ontwerp van de vloerrand heeft zowel het doel om de luchtstroom die van de voorbanden afkomt beter te beheersen, door de schadelijke turbulenties naar de Venturi-kanalen naar buiten te duwen. Daarnaast is het ook om het genereren en beheersen van wervelingen langs de vloerrand te verbeteren om de stroming onder de auto beter af te sluiten. Dit verhoogt de "efficiënte belasting" (downforce met lage luchtweerstand) die onder de auto wordt geproduceerd.

In het zijaanzicht is nog een enorme verandering te zien rond het gebied van de motorkap. Zoals aangegeven door de zwarte pijl heeft de SF-24 nu een compleet ander ontwerp van de sleuven langs de carrosserie en van de motorkap zelf. De ventilatieopening is vergroot en de motorkap heeft een gevormde kuip die ervoor zorgt dat de warme lucht naar de beam wing wordt gestuurd, wat de aerodynamische efficiëntie ten goede komt.

Al deze veranderingen in het midden en de achterkant van de auto zijn niet toevallig: sinds Bahrein heeft Ferrari vooral moeite op lage snelheden, en deze veranderingen zijn bedoeld om de downforce te optimaliseren die wordt geproduceerd door de Venturi-kanalen op verschillende hoogtes vanaf de grond. Dit zou de ingenieurs in staat kunnen stellen om agressievere keuzes te maken (wat betreft stijfheid) in de mechanische set-up, waardoor de SF-24 in langzame bochten en bij tractie verbetert.

De tekening hieronder laat een enorme verandering zien aan de winglets aan de voet van de halo: op de tekening links is te zien dat het S-Duct uitgangskanaal voorheen werd voorafgegaan door een verticaal profiel dat ongeveer halverwege aan de halo vastzat. De bijgewerkte versie toont, door het verdwijnen van de interne S-Duct, een "Cobra-vleugel" (blauwe pijl): een stromingsomleider die wordt gekenmerkt door een gebogen verticaal profiel en een horizontaal en puntig bovendeel, dat helpt bij het beheren van de stroming die naar de motorkap en achterkant van de auto wordt geleid.

Deze verandering is bedoeld om de aerodynamische efficiëntie te verbeteren en hangt nauw samen met de nieuwe ontwerpen van de koelinlaat en de motorkap.

Tot slot is er een kleine verandering opgemerkt bij de insnijding in de eindplaatovergang op de achtervleugel: zoals hieronder afgebeeld heeft het eindgedeelte van de DRS-klep nu een scherper en puntiger oppervlak (oranje pijl) vergeleken met de vorige versie.

Het belangrijkste doel van deze oplossing is om de wervelingen die door de achtervleugel worden gegenereerd op te delen in vele kleine wervelingen, waardoor de geproduceerde weerstand wordt verminderd en de overgang tussen de twee drukgebieden achter de vleugel wordt verbeterd.

Al deze enorme veranderingen zouden ook de raceprestaties kunnen verbeteren, waardoor Ferrari op gelijke voet kan komen met McLaren en misschien ook met Red Bull Racing op sommige specifieke circuits. Imola zal uitwijzen hoe groot de sprong is die Ferrari heeft gemaakt, want Red Bull komt volgend weekend naar verwachting ook met een upgradepakket naar Imola.

Dit artikel werd geschreven in samenwerking met Tim Kraaij