De klappers van 2018 deel 3: Hulkenberg, Bottas en Max Verstappen

We gingen al knallend het oude jaar uit en beginnen het ook weer op diezelfde manier: Deel drie in deze reeks met de grootste klappers van het afgelopen seizoen in de Formule 1! Brendon Hartley nam deel één voor zijn rekening, Romain Grosjean, Nico Hulkenberg en Marcus Ericsson kwamen in deel twee langs en nu is het nog een keer aan De Hulk, Valtteri Bottas en Max Verstappen!

De eerste race van het seizoen is altijd spannend, voor zowel coureurs en teambazen, als fans. Welk team heeft de zaakjes het beste voor elkaar en welke beloften worden waargemaakt. Mercedes toonde direct spierballen in het raceweekend in het thuisland van Daniel Ricciardo, maar de toon werd ook gezet voor de rest van het jaar. Voor Valtteri Bottas tenminste.

De Fin moest presteren na een niet al te best 2017-seizoen en hoe beter dat voor elkaar te krijgen dan tot het uiterste gaan in de kwalificatie. Tot het uiterste welteverstaan en niet net eroverheen. Dat deed Valtteri namelijk en op dezelfde plek als waar Max Verstappen een dag later spinde (maar zijn RB14 wel uit de muur hield), vloog Bottas eraf in Q3 en parkeerde zijn bolide netjes in de muur. De eerste grote crash van het jaar en het begin van een niet al te best seizoen voor Bottas. Bang om wederom in de muur te belanden, speelde de Fin het de rest van 2018 eigenlijk veel te veilig, waardoor de prestaties van Bottas wederom tegenvielen.

‘Kennen we deze nog’, kopte vrijwel elk medium voorafgaand aan de Grand Prix van België, met onder de kop het filmpje van dezelfde race in 2012. Een jaar waarin Romain Grosjean ook de nodige kritiek kreeg en zichzelf op een niet al te positieve manier liet zien in de Ardennen. Deze keer was het niet de Fransman die in een vliegtuig veranderde, maar Fernando Alonso op aangeven van Nico Hulkenberg.

Bij de start van de race verremde De Hulk zich (terwijl hij buitenom probeerde te gaan), knalde vol achterin de auto van Alonso, die vervolgens over de Sauber van Charles Leclerc vloog. De Halo zou de redder van de dag zijn, maar niet voordat fans de nodige schrik te verwerken kregen. Iedereen bleef ongedeerd, maar het was een klapper van jewelste!

De start van het seizoen verliep voor Max Verstappen niet al te best wat betreft resultaten. Tot aan Baku kampte de Red Bull met de nodige problemen en hadden kleine foutjes van de Nederlander grote gevolgen. In Baku was het eigenlijk voor het eerst dat beide Bulls weer eens met elkaar konden vechten zonder bang te hoeven zijn voor druk van achteren en zonder al te veel hoop op een nog betere plek op het scorebord. Maar wel een duel dat in tranen eindigde.

Het bochtige gedeelte van het straatcircuit in Baku is ontzettend technisch en, met de juiste afstelling, dé plek waar je tijd goed kan maken die je op het rechte stuk verliest. Want met dik een kilometer aan vrijwel recht asfalt, doet een DRS inclusief hogere brandstofmodus (en het leegtrekken van de batterij) ontzettend veel pijn. En toch wist Max Verstappen zijn teamgenoot ronde na ronde achter zich te houden.

Hier en daar was het wiel aan wiel (en soms zelfs wiel tegen wiel), maar beide heren gaven elkaar net genoeg ruimte om heelhuids de volgende bocht te halen. Tot aan rondje 39, wanneer het gedaan is met de lachende gezichten op de pitmuur van Red Bull.

Daniel Ricciardo zit, bij het opkomen van het rechte stuk, ontzettend dicht achter Verstappen. Maar zelfs inclusief DRS en opgeladen batterij, lijkt de Aussie net een paar meter tekort te komen om een actie te plaatsen. Ricciardo houdt links aan, schuift iets naar rechts en duikt vervolgens weer naar links: de kant die de eerste bocht ook op gaat. Verstappen reageert op de eerste beweging van Ricciardo, maar sorteert vervolgens ook links voor en dekt daarmee Daniel Ricciardo af.

De discussie over of de Nederlander twee bewegingen maakt om zijn plek te verdedigen barstte direct los, maar het resultaat bleef hetzelfde: Daniel Ricciardo klapte vol achterop de auto van Verstappen en beide heren vlogen van de baan. Nul punten voor Red Bull en een uiterst pijnlijk gesprek met Helmut Marko en Christian Horner voor beide heren. Een gesprek waarbij iedereen wel had willen zijn, maar toch ook weer niet. Wel om te horen hoe erg er werd gefoeterd, maar niet om in de schoenen van één van de coureurs die preek aan te moeten horen…