Japanners in F1: de verloren zonen van een fanatiek motorsportland

Dit weekend staat in het teken van de Japanse Grand Prix, máár ook Honda natuurlijk: één van de bekendste Japanse exportproducten. Maar hoe zit het dan met een ander - momenteel door afwezigheid schitterend - exportproduct? Welke Japanse coureurs hebben al eens het prestigieuze toneel van de koningsklasse betreden én hoe ging dat ze af?

De recentere namen staan nog redelijk helder voor de geest. Takuma Sato, inmiddels 41 jaar, wist enigszins te imponeren tijdens zijn F1-loopbaan. Sato pakte tijdens de Grand Prix van Verenigde Staten in 2004 de derde stek. Zijn relatief langlopende F1-carrière strekte zich over zeven seizoenen. Met 2004 als hoogtepunt, toen wist Sato in totaal 32 punten te pakken en werd hij achtste in de eindklassering.

Sato’s onafgebroken deelname werd medemogelijk gemaakt door (hoe kan het ook anders) participant Honda als motorleverancier. Honda slaagde er toentertijd echter niet in om de furore van de vorige eeuw, toen zij met Williams en McLaren samenwerkten, te herhalen.

Kamui Kobayashi heeft de hoogste eer in Japan, omdat hij als enige tijdens de thuisrace op Suzuka een podiumplek (3e) behaalde in 2012. Kobayashi reed weliswaar meer punten bij elkaar, dan Sato (125 VS 44), maar deed dat tussen 2009 en 2014 – tijden waarin punten toch iets guller verdeeld werden. Tegelijkertijd reed hij alleen tijdens zijn debuutjaar (2009) voor een team met een Japans tintje (Panasonic Toyota Racing), waarna hij vier jaar bij Sauber aan de slag mocht en zijn carrière in 2014 afsloot bij het niet competitieve Caterham F1-team.

In totaal debuteerden zo’n twintigtal Japanners in de hoogste klasse van de racerij. Ze kwamen net zo snel als dat ze gingen in de jaren tachtig en negentig. De allereerste coureurs maakten destijds vaak hun opwachting tijdens de Japanse Grand Prix, maar imponeerden nooit, werden snel voor hun diensten bedankt en kregen geen tweede kans. Het land, toch echt één van de autosportlanden, wist frappant genoeg géén enkele echt succesvolle F1-coureur voort te brengen vooralsnog. Uiteraard zijn er enkele uitzonderingen zoals Satoru Nakajima, een coureur die in totaal vijf seizoenen reed, de teamgenoot van Ayrton Senna bij Lotus was in 1987 en bekend stond als een solide coureur in het middenveld.

Kortom: een nalatenschap waar tot dusver recentelijk niet echt veel positiefs over te melden valt. Kan Honda daar eigenlijk iets aan veranderen? De financiële voordelen van een (succesvolle) Japanse coureur zijn voor de marktpositie van Honda van onschatbare waarde. Maar toch. In hoeverre is het te rechtvaardigen dat Honda bijvoorbeeld bij Toro Rosso zo’n iemand introduceert in de nabije toekomst?

De geschiedenis leert dat Japanners simpelweg niet gesneden zijn van het juiste racehout… Takuma Sato, één van de relatief succesvolle Japanners in F1, verhuisde immers op jonge leeftijd naar Engeland om daar te karten. Of resulteert de taalbarrière, evenals een veelvoud van culturele verschillen, in een onoverbrugbare tekortkoming? Wat denken jullie?