Hamilton, Bottas en Ricciardo: tijd om plaats te maken voor talenten!
Column
Zou Oliver Bearman na zijn knappe debuut bij Ferrari niet de ogen van alle teambazen hebben geopend? Zou Oscar Piastri dat afgelopen seizoen niet hebben gedaan? En zouden de Formule 1-teams niet beseffen dat er met Theo Pourchaire, Felipe Drugovich en zeker Andrea Kimi Antonelli frisse talenten de kans verdienen in de koningsklasse van de autosport? Zeker als enkele routiniers steeds meer aantonen op hun retour te zijn?
Het was in 2020. Lewis Hamilton en Valtteri Bottas hielden met Mercedes de Formule 1 in hun greep. Dertien van de zeventien Grands Prix werden een prooi voor dit tweetal. Deze zegetocht was slechts vier jaar geleden, maar het voelt als een eeuwigheid geleden. Twee coureurs die toen - mede dankzij hun sterke bolides, maar dat is in de Formule 1 altijd - geweldig presteerden, zijn inmiddels vooral veldvulling.
Hamilton kan nooit plezier hebben momenteel
Het moet voor Hamilton - zevenvoudig wereldkampioen - toch een vreselijke constatering zijn dat hij het seizoen is gestart met een zevende (Bahrein) en een negende (Saoedi-Arabië) plek? In Jeddah eindigde de Brit zelfs achter Oliver Bearman, een achttienjarig mannetje dat zijn debuut in de Formule 1 maakte. Of neem Bottas; nooit een toptalent geweest, maar een gedegen coureur die tien zeges in de Formule 1 pakte. De Fin kwam dit seizoen vooralsnog niet verder dan een negentiende en een zeventiende plaats. Hoe treurig is dat?
Wie Hamilton, Bottas en ook zeker Daniel Ricciardo momenteel ziet worstelen, vraagt zich af waarom zij überhaupt nog in de Formule 1 actief zijn? Uit niets valt op te maken dat de geroutineerde rijders plezier hebben in wat ze doen en de snelheid hebben ze sowieso niet meer. Ondertussen staan er in de coulissen genoeg jonge talenten, die wat graag willen laten zien waartoe ze in staat zijn. Alleen krijgen ze de kans niet, omdat de F1-teams liever vasthouden aan bekende namen.
Waarom geven F1-teams jongeling geen kans?
Waarom toch? Allereerst zijn de teams bang om nieuwelingen in de sport te introduceren. Het is namelijk altijd de vraag hoe een Pourchaire of Bearman zich ontwikkelt, en vooral hoe snel? Zeker in een sport waarin de financiële belangen zo groot zijn, kan een F1-team zich geen miskleun of een langdurige leerperiode van een coureur permitteren. Door juist te kiezen voor iemand als Bottas weet in dit geval Sauber precies wat het aan de rijder heeft.
In dit geval is dat middelmaat, iemand die af en toe eens een puntje pakt. Dat blijkt nog altijd beter dan de onzekerheid of iemand niet bezwijkt onder de druk van de Formule 1, zelfs als dit betekent dat een talent als Pourchaire aan de zijlijn wordt gehouden. Bovendien zijn mensen als Hamilton en Ricciardo op commercieel gebied goud waard: bekende gezichten, rijders die een ideaal uithangbord voor sponsoren zijn. Hamilton verkoopt shirtjes, Felipe Drugovich niet.
Tijd om 'tot ziens' te zeggen
Ferrari liet zich zelfs verleiden om Hamilton voor de seizoenen ‘25 en ‘26 te contracteren, terwijl Ricciardo hoopt op een zitje bij Red Bull Racing. Bottas zegt graag het avontuur aan te willen gaan bij Audi, als dat vanaf 2026 Sauber volledig heeft overgenomen. Het is echt zonde: zoals in elke sport is er een tijd om afscheid te nemen. De resultaten van de eerste weken bewijzen dat dit moment voor deze drie routiniers nu is aangebroken.